แล้วเธอก็จากไปทิ้งเราให้ปวดใจ
จะบอกใครได้ไหมว่าฉันเสียใจ
คำว่าตลอดไปมันคงไม่มีจริง
คงมีแค่ฉันที่มันยังไม่อิน
ไม่มีเธอแล้วมันก็ไม่ชิน
เธอจากไปแล้วนี่คือเรื่องจริง
เดี๋ยวก็คบเดี๋ยวก็เลิกเธอคงเห็นเป็นเรื่องตลก
เธอเลือกทิ้งความไว้ใจที่ฉันมีให้แค่เธอทั้งหมด
ทำดีมากเท่าไรเธอก็ไม่เคยจะจำจะจด
อยากมีอยากมีรักที่นิรันดร์มันคงเป็นได้แค่คำสบถ
เธอดูถูกความซื่อสัตย์ที่ฉันมีให้แค่เธอทุกอย่าง
ต่อให้พยายามแค่ไหน ที่ทำออกไปก็เหมือนยิ่งห่าง
ยิ่งรักเธอมากแค่ไหนเราสองคนมันเหมือนยิ่งต่าง
แค่บอกไม่รักคำเดียวก็ทำให้ฉันเริ่มตาสว่าง
จะมีคนโง่สักกี่คนที่ทนมึงได้มากเท่ากู
จะมีคนโง่สักกี่คนที่ซื่อสัตย์ได้มากเท่ากู
จะมีคนโง่สักกี่คนที่แคร์มึงได้มากเท่ากู
ให้มึงไปกับมันก็ได้ถ้าหากมันรักมึงมากกว่ากู
แล้วเธอก็จากไปทิ้งเราให้ปวดใจ
จะบอกใครได้ไหมว่าฉันเสียใจ
คำว่าตลอดไปมันคงไม่มีจริง
คงมีแค่ฉันที่มันยังไม่อิน
ไม่มีเธอแล้วมันก็ไม่ชิน
เธอจากไปแล้วนี่คือเรื่องจริง
มันคงผิดที่กูเองที่เทใจเอาไว้ให้ผิดคน
ตั้งแต่วันแรกแล้วทำไมกูยังยอมจะทุกข์ทน
มึงถูกคือถูกเสมอแต่กูผิดไม่เคยจะผ่อนปรน
เหมือนกูไม่เคยรู้สึก ทำเหมือนกูมันไม่ใช่คน
มึงคือความสุขก็ใช่ แต่สำหรับมึงกลับบอกว่าไม่
เหมือนนั่งรอให้มึงไล่ แต่ที่มึงทำเหมือนกูเป็นใบ้
แค่อยากให้มึงยังอยู่จะให้อภัยมึงก็ไม่ให้
จะมีผู้หญิงสักกี่คนที่อยู่กับมึงตอนมึงเป็นไข้
กูไม่เคยจะไปไหนแม้มีคำพูดไม่กี่วลี
แต่มึงกลับมาเหยียบย่ำความรักของกูด้วยตีนเป็นผงธุลี
ถ้าถามถึงความรักหัวใจของมึงคงไม่มี
คบกับกูมันลำบาก ก็จากไปเถอะถ้ากูไม่ดี
แล้วเธอก็จากไปทิ้งเราให้ปวดใจ
จะบอกใครได้ไหมว่าฉันเสียใจ
คำว่าตลอดไปมันคงไม่มีจริง
คงมีแค่ฉันที่มันยังไม่อิน
ไม่มีเธอแล้วมันก็ไม่ชิน
เธอจากไปแล้วนี่คือเรื่องจริง